De nieuwjaarsrit, zondag 7 januari

Afgelopen zondag was de nieuwjaarsrit in Nijmegen. Omdat ik mijn SS50 had afgevoerd vanwege de politiecontroles in Amersfoort de laatste tijd moest ik hem eerst weer even ombouwen zodat ik weer een beetje normaal mee kan komen met het verkeer en zo. Dus de zaterdag er voor heb ik het originele vliegwiel vervangen voor een vervroegende en de 16mm imitatie carb voor een 20mm origineel. Ik heb ook een kleiner voortandwiel (een 12) er op gezet zodat ik wat beter heuvel op en tegen de wind in kan, in de vierde versnelling zakte hij altijd af met de 13 die er op zat. Vervolgens heb ik de ontsteking afgesteld, de carb een beetje bijgesteld (want die stond nog op zomerafstelling), de ketting gespannen, de distributieketting gespannen en mijn brommer gepoetst. Met dat kleinere voortandwiel gaat hij zelfs ietsjes harder (83 Km/h) dan met dat grotere tandwiel, dat komt omdat hij nu in de vierde versnelling veel meer toeren maakt. Dat is overigens een tip die ik van het Ardjuna racing team heb gehad, veel mensen zetten er een groter tandwiel op om een hogere top te hebben, met een kleiner tandwiel zal hij meer toeren maken waardoor je even hard kan (of dus zelfs harder) met meer trekkracht. Dit werkt natuurlijk alleen als je in de vierde versnelling niet zoveel toeren haalt als in de derde. Hierdoor wordt het benzineverbruik wel wat hoger, maar als je hard wil gaan moet je niet over benzine zeuren, hij doet nog steeds iets van 1 op 45, zuinig genoeg dus.
Ik had met Tim en Martijn afgesproken om samen naar Nijmegen te rijden, want dat is nogal een eind. Ik had verwacht dat Martijn op zijn C zou komen, maar hij kwam op een C320s aanzetten. Hartstikke leuk ding, maar hij gaat niet harder dan 50 Km/h. Tim had zijn uitlaat aangepast, hij heeft nu een holle pijp, met een dekseltje er op die als demper werkt. Dat dekseltje zit er met een scharnier op zodat hij tijdens de rit zijn uitlaat open kan zetten.

Om half 11 vertrokken we vanuit Amersfoort. Martijn heeft zo'n beetje de hele route plat liggend op zijn C320 gereden terwijl hij in de slipstream van mijn of Tim's brommer reed zodat hij soms wel 51 of zelf 52 Km/h ging (nou zit ik hem te plagen hoor!). Eigenlijk ging het toch nog wel redelijk vlot. Vlak na Leersum werd Martijn bijna plat gereden door een sukkel in een BMW. Die dacht zeker dat die witte driehoeken op de weg een soort versiering waren of zo. Toen we alweer over de Waal waren kwamen we bij een Texacostation een andere groep viertakters tegen. Dus werd er even gestopt om te kleppen en zo. Nog geen 2 minuten later kwam er nog een groep bij en waren we al met zo'n 20 brommers ongeveer.

Een CD50 met een erg brute pijp. Deze pijp was niet zo lawaaierig als hij er uit ziet, er zit nog wel een binnendemper in.	Eddy heeft zijn Daxje een beetje versleuteld, er zit nu een 70cc op, een 20mm originele Keihin carb en een snelle nok.
We waren al met best veel mensen, terwijl we nog zo'n 45 Km moesten.	Deze Dax is bloedmooi, werkelijk alles is heeft een metallic kleurtje met een goud randje.
Hier nog wat van de brommers bij de Texaco.	En hier nog een paar.

Even later gingen we weer verder. Een stukje verder had een vriend van Eddy problemen met zijn koppelingskabel. Ik had gereedschap bij me, dus zijn Eddy en ik even gestopt om hem te helpen. De groep ging zonder ons verder en dat vond ik toch wat minder leuk. Gelukkig was het euvel snel verholpen en kon ik achter de groep aan. Ze waren een flink stuk vooruit, gelukkig stonden ze een stuk verder bij een T-splitsing te wachten en konden we verder. Eddy en die andere jongen waren nog ergens achter, maar de groep ging verder en een andere jongen vertelde me dat Eddy de weg wist, dus ging ik ook verder. Martijn (de grapjurk) reed voorop en reed doodleuk de autoweg op met zijn C320. Al twijfelend stopte iedereen, want om nou zomaar een autoweg op te gaan met je brommer ... als groep kan je niet veel harder dan 50Km/h omdat er langzamere brommers tussen zitten, en de auto's mogen er 100. Toen we dan toch maar besloten om met zijn allen de autoweg op te gaan zag ik Martijn aan de andere kant van de weg terug komen met een brede grijns op zijn gezicht. Maar omdat we nu met zijn allen op de autoweg reden is hij achter ons aan gegaan. Aan de autoweg lag een Total tankstation en een paar mensen moesten tanken, dus gingen we naar het tankstation.

De Total aan de autoweg naar Nijmegen.	Het viel me op dat we een paar brommers kwijt waren, we waren eerst met meer. Ik denk dat er een paar mensen het niet aan durfden de autoweg op te gaan.

Het was al weer kwart over twaalf en we moesten nog 29 Km. Het vertrek vanuit Nijmegen was gepland om 1 uur, dus we moesten opschieten. Na het pompstation gingen een paar mensen er als een speer vandoor, zodat ze op tijd aan konden komen en Ezra en Seroj (de organisatoren) vertellen dat er nog een hoop mensen onderweg waren. Omdat ik de weg niet wist naar de Waalkade in Nijmegen vond ik het niet zo'n leuk idee om achter te blijven, of om anderen achter te laten. Ik ben dus achter de snelsten aan gegaan en ik heb geprobeerd ze net in het zicht gehouden in de hoop dat de langzamere mensen achteraan mij net in het zicht konden houden. Natuurlijk lukte dit niet helemaal, ik raakte uiteindelijk de snelle groep kwijt, en de langzaamste brommers waren ons uit het zicht verloren, dus waren we nu met 3 kleinere groepen. Een paar kilometer voor Nijmegen zijn we even gestopt om de langzamere brommers aan te laten sluiten, we hadden nog een kwartiertje voor het vertrek, maar de snelste brommers zouden het zeker binnen de tijd halen zodat ze het vertrek konden uitstellen. Eddy en die jongen met die problemen had met zijn koppelingskabel wisten ook nog aan te sluiten. Om 1 minuut voor 1 kwamen we aan op de verzamelplaats in Nijmegen, precies binnen de tijd dus. Ezra deelde mee dat het vertrek een half uur was uitgesteld omdat er nog een paar mensen onderweg waren. Ik hoorde dat Jasper problemen had met zijn PS50 (blauwe brommer op de 5e foto bij de Texaco), zijn derde versnelling was kaduuk, dus ging zijn brommer niet harder dan 30 Km/h. Hierdoor kon hij niet met zijn brommer mee doen. Ik geloof dat hij achterop bij iemand anders is meegereden, maar dat weet ik niet zeker.
Er was een flinke opkomst en er stonden best wel leuke brommers tussen. Ik heb ook even een filmpje opgenomen met mijn camera, klik hier om het filmpje te downloaden.

Dit C-tje ziet er piekfijn uit, alleen de rode achterveren vallen een beetje uit de toon.	Bo was er ook weer met zijn Singa. Hij heeft andere veren er op gezet, een stoer luchtfiltertje, een andere uitlaat, stickers op de tank en hij heeft alles wat in de voorvork zit vervangen voor origineel Honda-spul.
Een SS met een geel frame, met de tank, de koplampoortjes en de grondplaat van het balhoofd in dezelfde kleur.	En wat dacht je hier dan van? Een verchroomd frame, als dat niet mooi is!
Deze SS met de gele tank was echt een plaatje. Het lijkt er op dat er steeds meer SSjes worden opgeknapt, want ik zie steeds meer mooie exemplaren en steeds minder brakke bakken.	Omdat er luchtslangen aan deze toeters zaten dacht ik eerst dat ze dienst deden als een soort eigentijdse carterontluchting, maar de eigenaar van deze SS vertelde me dat het wel degelijk "gewone" toeters waren, en dat er een compressor in het frame zat, vandaar de luchtslangen.
Bij deze chopper zijn de highway steps die er eerst op zaten er af, de steps kwamen los bij de laatste rit. Ook zit er nu een andere uitlaat op, dus geen grote steekvlammen meer uit de uitlaat van deze brommer.

Om half 2 ongeveer gingen we van start. Niet zo lang na de start zag ik Seroj door het grasveld aan de kant van de weg rijden op zijn omgebouwde C. Die brommer heeft het uiterlijk alsof het een legervoertuig is, en Seroj zat er op met een bruin pak, eigenlijk zou hij een legerhelm op moeten zetten en dan is het plaatje compleet. Als je er een zwart/wit foto van zou maken van die brommer door het grasveld zou het zo een foto uit WWII kunnen zijn bij wijze van spreke. Niet ver daarna was er een of andere vage gast die de stoet brommers zo nodig in zijn auto moest inhalen. Er kwam een tegenligger recht op hem af terwijl hij op de linker weghelft reed. Die sukkel kon de tegenligger (die niet afremde, dus ook een sukkel!) net ontwijken. Het scheelde hooguit een centimeter of 30 of ze hadden elkaar geraakt, en er zat niet veel meer ruimte tussen die auto en de voorste brommers toen die eikel de rechter weghelft op dook. Ik hoorde later van Seroj dat hij die auto achterna is gegaan om de bestuurder ervan duidelijk te maken wat voor een halve gare eikel hij was. Als die twee auto's op elkaar geklapt waren zou één van de auto's dwars door de stoet met brommers heen geslingerd worden, als die sukkel tijdens die manoeuvre naar de rechter weghelft de voorste brommer(s) had aangereden zou de halve stoet tegen deze brommers opgereden zijn, of zelfs er over heen. Automobilisten blijven me verbazen met hun stompzinnige gedrag, de eerste automobilist die een beetje redelijk uitkijkt en zich normaal gedraagt in het verkeer moet nog geboren worden lijkt het. Gelukkig is er niets gebeurd. Een flink stuk later was er nog een situatie met een halve gare automobilist. Ik heb dit niet zelf gezien, maar ik hoorde dat Ezra deze keer aan de beurt was. Terwijl Ezra bezig was een rotonde af te zetten zodat de stoet zonder al te veel problemen door kon rijden was er blijkbaar een automobilist van mening dat je dwars door brommers heen mocht rijden als die de weg voor je af hebben gezet. Ook hier is er gelukkig niets ernstigs gebeurd, maar het was weer kantje boord.
Hierna gingen  we in de buurt van Nijmegen heuvels  beklimmen, altijd mooi die heuvelachtige routes door bosrijke gebieden. Op een rustige helling stopten we, ik hoorde dat er een paar brommers niet mee konden komen tegen de heuvels op. Raar eigenlijk, want zo hard gingen we helemaal niet (30 of zo), en zelfs het noviotje dat meereed had er geen problemen mee, en de "Little Honda's" zijn toch de viertakts met het minste vermogen. De enige motor (een CB twin) die meereed werd er op uitgestuurd om ze op te halen, dan tel ik de brommers op motorkenteken even niet mee. Sommige mensen zagen dit als een plaspauze, dus moest de plaatselijke begroeiing er aan geloven. Niet iedereen was hiervan even gecharmeerd omdat deze jongen niet even een boompje verderop opzocht, maar gewoon tussen de brommers tegen de heg zijn behoefte deed waar iedereen bij stond. Het zag er naar uit dat de stoet flink gekrompen was in omvang, Eddy en die jongen die problemen had met zijn koppelingskabel zag ik nergens. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk kwamen er twee brommers aan, alleen waren dit Eddy en die jongen niet maar twee anderen. Seroj vertelde dat het om een lekkende voetpakking ging, de brommer klonk hierdoor als een kanariepietje. De lekkende pakking was gelukkig geen terminaal probleem, het fungeerde eigenlijk als een soort carterontluchting. Even daarna kwam de motorrijder weer terug, die was niet zo vrolijk omdat hij ze niet gevonden had, omdat ze zich alweer bij de stoet hadden aangesloten had hij 8 Km voor niets had gereden.
De rit ging verder over een zandweggetje. Het weggetje zat vol kuilen en niet eens van die kleintjes, ook waren er plassen en modderpoelen genoeg. Ik was niet zo gecharmeerd van dit stukje "bosweg". Ik ben afgelopen week al op mijn snufferd gegaan toen er nog ijs lag, mijn achterwiel slipte toen onder me vandaan toen ik aan het terugschakelen was en ik remde niet eens, vandaar dat ik dit zandweggetje een beetje rustig genomen heb, onderuit gaan in de modder leek me minder prettig als onderuit gaan op ijs, en dat was al niet al te prettig. Hierdoor vond ik mezelf wel aan het eind van de stoet toen we het bospad weer verlieten, Seroj stond er netjes te wachten om te kijken of iedereen het bospad wel overleefd had. Van hier uit was het weer richting Nijmegen, waar we een café op zochten. Op de ruiten van het café waren Honda-vignetten geplakt en aan de bar konden leden van de HVN een gratis drankje krijgen, een prima stukje organisatie dus! Het was alweer tegen het eind van de middag en ik zat al vanaf 10 uur 's ochtends op de brommer, dus werd het wel even tijd om het toilet te bezoeken, waar het best druk was overigens want ik was niet de enige. Eddy was ook in het café, hij vertelde me dat hij er 3 kwartier eerder was dan de rest. Ze waren de stoet ergens kwijt geraakt (de reden ben ik ff vergeten) en dus waren ze maar vol gas richting Nijmegen gegaan. Ze dachten dat wij er misschien allang waren, daarom reden ze zo hard en kwamen ze 3 kwartier eerder aan. Eddy had zijn Takegawa catalogus meegenomen, die mocht ik van hem lenen omdat ik die CD-racer ga maken. Alleen denk ik dat ik toch maar voor Kitaco spulletjes ga en zo veel mogelijk origineel Honda, want zoveel geld heb ik helemaal niet. Kitaco is de goedkoopste van het trio Kitaco, Takegawa en Daytona en levert een goede kwaliteit. Takegawa levert de beste kwaliteit, maar is ook veruit de duurste. Diverse mensen keken mee terwijl ik de catalogus doorbladerde, Ezra vond het jammer dat er zo weinig spul voor zijn XL50 in stond, eigenlijk alleen een 52mm cilinder en een cilinderkop. Eddy is nog steeds op zoek naar een stoere race-uitlaat voor zijn Dax en vertelde me dat hij een snake-pijp had gezien onder een van de brommers buiten. Deze had ik zelf nog niet gezien dus heb ik snel even mijn camera uit mijn rugzak gehaald om hier een plaatje van te schieten.

Dit is een loeidure uitlaat, zo'n snake-pijp.	Ik zag bij dit C-tje de accu zo open en bloot hangen en verder is dit best wel een brak exemplaar, kijk maar eens naar het achterspatbord, dus deze moest ook op de foto.

Omdat er best wel honger heerste wilde men wat gaan eten, zelf had ik ook wel zin in iets te happen. Omdat het zo'n beetje traditie is werd er eerst voorgesteld te gaan Maccen, maar Ezra en Seroj waren anti-Mac en wilde liever echt eten. Zelf maakte me het niet zo veel uit, hoewel ik de Mac wel een beetje zat ben. Met zijn achten hebben we een eetcafé opgezocht om wat te gaan happen. Het was er vrij vol en er waren geen stoelen meer, maar de eigenaar van dit etablissement had nog wel twee klapstoeltjes, alleen mijn klapstoeltje viel zo'n beetje uit elkaar van ellende dus moest ik niet te veel wiebelen ... gelukkig ben ik niet zo zwaar. Op de menukaart stonden een paar dubieuze dingen, zoals een "broodje plak" en de "plak speciaal", dus ik ben maar voor de kipspies met frietjes gegaan. Ezra vertelde dat je in dit eetcafé best veel tafeltjes ziet met 2 meisjes er aan, en dat dat geen studievriendinnen waren maar dat ze elkaar al "wat beter" kenden. Het voordeel van zo'n tent is dat je niet lastig gevallen wordt. Nouja ... er kwamen 2 jochies binnen die kwamen vragen of soms een portemonnee gevonden was, deze jochies werden vervolgens de zaak weer uit gedonderd door de eigenaar van het eetcafé want het waren blijkbaar vaste klantjes die regelmatig om gevonden portemonnee's aan het schooien waren.
Nadat we gegeten hadden was het tijd om naar huis te gaan. Tim, Martijn, ik en een jongen die naar Veenendaal moest zijn met zijn vieren de rivieren over gestoken richting Veenendaal. Van daar uit gingen we met zijn drieën verder. Vlak na Veenendaal kreeg ik kramp in mijn linker schouder en arm, het was best wel pijnlijk maar niet zo erg dat ik er voor moest stoppen of zo, een beetje bikkelen hoort er bij. Bij de kerk in Scherpenzeel was het even twijfelen welke route we zouden nemen, of de provinciale weg via Woudenberg (lang recht saai stuk), of een achteraf landweggetje via Achterveld en Leusden. Het werd het landweggetje, dus was het met onze slechte verlichting weer turen in het donker, maar wel een leukere route.
Ik vond het weer een uitermate geslaagde rit, tot de volgende rit iedereen!

Ezra heeft me een mailtje gestuurd met het komplete verhaal (en meer) over die bijna aanrijding. Klik hier om Ezra's aanvulling te lezen. Eddy heeft me ook zijn verhaal toegestuurd, klik hier om Eddy's verhaal te lezen.